Το ακαταδίωκτο θα έχουν και τα golden boys που θα διαχειρίζονται και θα επενδύουν στα χρηματιστήρια τις εισφορές των ασφαλισμένων, παρά τους ισχυρισμούς του υπουργείου Εργασίας ότι οι αποδόσεις των «επενδύσεων» των ασφαλισμένων είναι εγγυημένες, το ρίσκο ανύπαρκτο έως μηδαμινό, αλλά και διασφαλισμένο (τουλάχιστον) το κεφάλαιο των εισφορών.
Πρόκειται για το 4ο ακαταδίωκτο που νομοθετεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη, μετά από αυτά του ΤΑΙΠΕΔ, του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και της Επιτροπής Λοιμωξιολόγων.
Συγκεκριμένα το άρθρο 19 του νομοσχεδίου, που τέθηκε χθες σε δημόσια διαβούλευση, το οποίο αφορά τα golden boys που θα διαχειρίζονται και θα επενδύουν στα χρηματιστήρια τις εισφορές των ασφαλισμένων, τους απαλλάσσει από κάθε «αστική ή ποινική ευθύνη για πράξεις ή παραλείψεις τους στο πλαίσιο άσκησης των καθηκόντων τους ή επ’ ευκαιρία αυτής…».
Υπενθυμίζεται ότι το ασφαλιστικό νομοσχέδιο προβλέπει την ίδρυση του Ταμείου Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης (ΤΕΚΑ), το οποίο για τις επόμενες δεκαετίες θα χρηματοδοτείται από τις εισφορές των νέων ασφαλισμένων, από ένα σημαντικό μέρος της φορολογίας των πολιτών, ακόμα και μέσω αποθεματικών που θα συσσωρεύει ο ΕΦΚΑ, θα διαχειρίζεται και θα “τζογάρει” στις χρηματαγορές συνολικά 62 δισ. ευρώ.
Επομένως τη… διαχείριση από συμβούλους που θα τοποθετήσει το υπουργείο στο ΤΕΚΑ έρχεται να “αθωώσει” προκαταβολικά το άρθρο 19. Πρόκειται για μια έμμεση ομολογία για το “ριφιφί” στην κοινωνική ασφάλιση, τον τζόγο με τα αποθεματικά αλλά και τη ζημιά που θα προκληθεί στις συντάξεις.
Πρόσθετη χρηματοδότηση έως 78 δισ. ευρώ
Όπως είναι γνωστό, το νέο σύστημα προβλέπει «ατομικό κουμπαρά» για όσους μπουν από την επόμενη χρονιά στην αγορά εργασίας, αλλά και όσους είναι σήμερα έως 35 ετών και επιλέξουν να υιοθετήσουν τη νέα πρόταση.
Οι μελέτες που συνοδεύουν το ασφαλιστικό νομοσχέδιο αποκαλύπτουν (σε ένα βαθμό) το τεράστιο κόστος του εγχειρήματος, τις επιπτώσεις που συνεπάγεται για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, το τεράστιο ρίσκο για τις συντάξεις όχι μόνο των νέων ασφαλισμένων, αλλά και αυτών που σήμερα λαμβάνουν επικουρική σύνταξη.
Και αυτό καθώς το κόστος ανεβαίνει στα 78 δισ. ευρώ στην περίπτωση που συνεχιστεί απρόσκοπτα η καταβολή των επικουρικών από το ισχύον ασφαλιστικό σύστημα.
Σύμφωνα με τις τρεις μελέτες της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής που συνοδεύουν το σχέδιο νόμου (αναμένεται να ψηφιστεί μέχρι το τέλος Ιουλίου):
* Η εφαρμογή του νέου συστήματος συνεπάγεται ότι τα χρόνια μετά το 2030 θα απαιτηθεί σημαντική επιπρόσθετη χρηματοδότηση στο ισχύον σύστημα, το οποίο βάσει του σχεδιασμού θα συνεχίσει να λειτουργεί μέχρι να συνταξιοδοτηθεί και να πεθάνει και ο τελευταίος σημερινός ασφαλισμένος στο ΕΤΕΑΕΠ.
* Η Εθνική Αναλογιστική Αρχή εκτιμά την παρούσα αξία της επιπρόσθετης αυτής χρηματοδότησης -το λεγόμενο κόστος μετάβασης- μεταξύ 49 και 78 δισ. ευρώ. Στο βασικό σενάριο, με επιτόκιο προεξόφλησης 3,5% και παραδοχή ότι στο νέο σύστημα θα ενταχθεί το 20% των νέων έως 35 ετών που βρίσκονται σήμερα ασφαλισμένοι στο ΕΤΕΑΕΠ, καθώς και το 5% των ελεύθερων επαγγελματιών που δεν έχει σήμερα υποχρεωτική επικουρική ασφάλιση, το κόστος μετάβασης εκτιμάται σε 56 δισ. ευρώ.
* Στο βασικό σενάριο της αναλογιστικής μελέτης το κόστος της μετάβασης για την πρώτη δεκαετία ανέρχεται σωρευτικά σε 3 δισ. ευρώ.
* Η Εθνική Αναλογιστική Αρχή σημειώνει ότι ο αριθμός των ασφαλισμένων του νέου Ταμείου θα αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου, όπως και οι εισφορές που θα κατευθύνονται προς το σύστημα. Αυτό θα έχει ως συνέπεια από το 2030 και έως το 2070 η εξέλιξη της περιουσίας του Ταμείου ως ποσοστό του ΑΕΠ να είναι πολύ σημαντική (ξεκινά το 2030 με 1,19% του ΑΕΠ με αποδόσεις 3% και φτάνει 38% του ΑΕΠ το 2070 και παραδοχή αποδόσεων 4,5%).
Ανάπτυξη βλέπει το ΙΟΒΕ
Να σημειώσουμε ότι άλλη μελέτη του ΙΟΒΕ που συνοδεύει το νομοσχέδιο εκτιμά ότι το νέο ασφαλιστικό θα έχει “θετική κλιμακούμενη επίδραση στο ΑΕΠ”. Μάλιστα σημειώνει ότι το ΑΕΠ θα είναι υψηλότερο κατά 0,32% το 2032, κατά 1,18% το 2042 και κατά 6,55% το 2070.
Τέλος, εξόχως κινδυνολογική για το αναδιανεμητικό σύστημα είναι η μελέτη του υπουργείου Εργασίας. Όπως αναφέρει, η διατήρηση του υπάρχοντος συστήματος είναι δυσοίωνη καθώς σταδιακά “θα στερείται ασφαλισμένων και των ανάλογων πόρων”.
Όπως αναφέρει, ενώ το 2021 η αναλογία ενεργών ασφαλισμένων προς συνταξιούχους είναι 2,67:1, ήδη το 2045 προβλέπεται να μειωθεί σε 1,60:1 και κατά συνέπεια τα ποσοστά αναπλήρωσης και οι παροχές, στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, αναμένεται να μειωθούν.
